“Dan maar wachten…”

Plop, er komt een spoedrit A1 in mijn scherm.

Ik kijk even vluchtig wat voor soort melding het is: iemand is gevallen en is met zijn oog op een spijker in de muur gevallen en die zou in het oog steken. Heel bizar, zo’n melding heb ik nog nooit gehad!

Ik stuur snel de ambulance en de brandweer die kant uit. Ja, ook de brandweer. Ik heb geen idee hoe die patiënt vast hangt met zijn oog in de spijker. De brandweer kan bijvoorbeeld iets doorslijpen als het nodig is. Je weet maar nooit.

Ik kijk of mijn collega meer informatie in het ritformulier heeft gezet maar helaas. Dan hoor ik dat ze de verbinding verbreekt. Ik ga gauw naar haar toe en vraag of ze de melding kan toelichten.

De man blijkt misselijk te zijn geworden en vervolgens te zijn gevallen op de badkamer en daar stak een spijker in de muur. Hij zou met zijn oog op de spijker zijn gevallen en die zou nu in zijn oog steken. Gelukkig is de man goed bij kennis en kan hij nog flink mopperen over hoe lang het duurt voordat de hulp er is… Verder had mijn collega ook weinig informatie.

Nou dan maar wachten op nieuws van de ambulance, die is er bijna. Ik ontvang een spraakaanvraag van de ambulance; ze kunnen het daar wel alleen af en ze hebben geen aanvullende hulp nodig.

Oké, fijn voor de patiënt, maar ik brand toch een beetje van nieuwsgierigheid. Hoe zit het daar ter plekke in elkaar? Is meneer ongelukkig terechtgekomen? Bloed het veel, wat gaat er met de patiënt gebeuren? Zit die spijker echt in de oogbol of er net onder? Allemaal vragen die bij me opkomen en waar ik graag antwoord op zou willen hebben, ook om te weten of ik nog ergens rekening mee moet houden wat betreft hulpverlening. Maar de bemanning van de ambulance is druk bezig en dus kan ik niets vragen. Dan maar wachten…..wachten…..wachten.

Na 30 minuten weer een spraakaanvraag vanuit de ambulance. Meneer gaat met spoed naar het ziekenhuis in Weert. Daar aangekomen belt de verpleegkundige even later naar de meldkamer. De man zat inderdaad met zijn oog in de spijker vast en de brandweer heeft deze heel voorzichtig doorgezaagd. Hij is met spijker en al in het oog naar het ziekenhuis gegaan, waar ze onderzoeken hoe het met het oog gesteld is en een scan gaan doen om te kijken of er achter het oog geen bloeding zit. Vervolgens wordt hij met spoed overgeplaatst naar een traumacentrum, in dit geval Maastricht. Daar weten ze precies wat ze in dit soort situaties moeten doen en hebben ze er ook de juiste apparatuur voor. Meneer zal waarschijnlijk zijn oog verliezen en dat door een ongelukkige val op een druilige zondagochtend.

Over deze casus zal nog regelmatig worden gesproken binnen het team.

Marly,

Uitgiftecentralist meldkamer Ambulancezorg Limburg